| The White Stripes - Elephant |
Blues-Rock
|
| Lijkt op: Black Rebel Motorcycle Club, The Von Bondies, The Yeah Yeah Yeahs | |
Tracklist:
|
|
|
Een van de leukste bands van het vorige jaar was de White Stripes. Alhoewel ze al twee albums uit hadden gebracht, kreeg pas de derde een beetje aandacht. En dit jaar komt de vierde in de winkel te liggen. Op het eerste gehoor is er niet al te veel veranderd. Meg White mag ook eens een liedje meezingen, verder is alles zo'n beetje hetzelfde gebleven. Maar in het geval van de White Stripes is dat helemaal niet erg. |
|
|
Het album gaat gelijk goed van start met de single Seven Nation Army. Jack White voegt de suggestie van bas toe aan dit nummer door middel van een pedaaltje aan zijn gitaar en komt daar later nog eens overheen met een zinderende solo. In Black Math start hij gelijk furieus met een goeie riff en een wat luidruchtigere stem, die bijna Karen O. van de Yeah Yeah Yeahs benadert. De tekst gaat erover dat hij zijn niet meer van zijn leraar wil leren, maar verder wil als autodidact. There's No Home For You Here doet verdacht veel denken aan Dead Leaves And The Dirty Ground van White Blood Cells. De blues-achtige coupletten worden afgewisseld met meerstemmige melodieuze refreins. Op de Dusty Springfield/Burt Bacharach-cover I Just Don't Know What To Do With Myself probeert Jack het meeste uit zijn stem te halen. Meg White neemt bij het met een orgel ondersteunde In The Cold, Cold Night de zang voor haar rekening, met een Cowboy Junkies-achtig resultaat. I Wanna Be The Boy is voorzien van een piano en lijkt daarom, en ook door de zang, weer een beetje op Dead Leaves... Met You've Got Her In Your Pocket gaan de Stripes op de semi-akoestische toer, waardoor ze bijna als Turin Brakes klinken. De blues klinken weer goed door in het ruim zeven minuten durende Ball And Biscuit. Ook dit nummer is weer gezegend met een aantal prachtige gitaarsolo's. The Hardest Button To Button is weliswaar een leuk gevonden titel, maar haalt niet het gemiddelde White Stripes niveau. Gelukkig is Little Acorns wel weer een nummer om van te genieten. Het intro bestaat een stukje gesproken woord van een nieuwslezer uit Detroit over eekhoorns die hun wintervoorraden voorbereiden en daaromheen is een leuk liedje geschreven. Het prijsnummer van het album is Hypnotize, een nog geen twee minuten durend rock 'n' roll plaatje, net als Fell In Love With A Girl van de vorige cd. The Air Near My Fingers is een wat minder nummer, maar dat kan ook liggen aan het feit dat het omgeven is door twee hele leuke. Girl, You Have No Faith In Medicine, over vrouwen met hoofdpijn, is namelijk weer een echte WS-klassieker. Thee Headcoats' Holly Golightly treed op als gastmuzikant in het slotnummer It's True That We Love One Another, dat meer aan country dan aan rock doet denken. |
|
|
De White Stripes weten met Elephant het niveau van voorganger White Blood Cells te evenaren. Ook dit album kent weer zijn uitschieters en het gemiddelde niveau ligt hoog. Meg White leert ieder album weer wat beter drummen en Jack White's capaciteiten als liedjesschrijver ontwikkelen zich ook nog steeds. Alleen jammer dat Jack te kennen heeft gegeven dat ze na het vijfde album waarschijnlijk zullen stoppen. |
|
|
Hoogtepunten: Black Math, Hypnotize, Girl, You Have No Faith In Medicine Officiële Site: whitestripes.com |
7/10
|